Sunday, November 8, 2020

~~~අයිතියක් නැති ආදරයක අතරමග~~~

 තුන් කොන් ප්රේම කතා කියන්නෙම ආදරේ වරද්දගත්ත මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතේ පැතිකඩක් කිව්වට මටනම් හිතෙන්නේ හැඟීම් දැනීම් එක්ක ජීවත්වෙන මිනිස්සුන්ගේ ඇලීම් ගැටීම් පෙන්වන මිම්මක් කියලයි. කාළයක් පුරාවට ආදරෙන් වෙලිච්චි දෙන්නෙක් අතරට තව කෙනෙක් එන එකම මේ සසර ගමනේ නවාතැන්පොළවල ඇතිවේච්චි ගණුදෙණු වල ඉතිරිවුන සමහරදේ බේරැම් කරන අවස්තාදැයි මට බොහෝවිට හිතිලා තියෙනවා. 


හුඟක් වෙලාවට තුන්දෙනාටම අන්තිමට ලැබුන දේට වඩා නැතිවෙච්චිදේ බොහෝමයි. ඒ වගේමයි එහෙම වෙලාවට වෙන වැරදිවැටහීම් ජීවිතකාළයක් තියෙන කතා. සමහර වෙලාවට ඒවා ශතවර්ශ ගණනාවක් මිනිස්සුන්ගේ සරතැස නිවන අතිශෝක්තීන් බවට පත්වෙලා හිමිහිට කාලයත් එක්ක අපෙන් ගිලිහිලා යනවා, එහෙමත් නැත්නම් ලේඛණගතවෙලා මුළු සංස්කෘතියක් පුරාවට දිවෙන පුරාවෘත බවටත් පත්වෙනව.

ආළකමන්දාව වාසභවණය කරගෙන පුශ්පිකයෙන් ගමන්කරපු රාවණ කියන්නේ ලංකාවේ විතරක් නෙමේ ඉන්දියාව ඇතුළු තව රටවල් බොහෝමයක පරාක්රමය විහිදුවපු කෙනෙක්. ඒත් මේ ලියමණ රාවණා කියන බලපුළුවන්කාරයා ගැන නෙමෙයි, රාවණාටත් ආදරේ වැරදුනාද කියල මට හිතුන දේ ලියන්නයි.


රාවණා ගැන රාම-රාවණ යුද්ධය සහ සීතා ගැනත් සදහන් වෙන්නේ ඉන්දියාවේ රාමායණය කියන පොතේ. අයෝධ්යාවේ රාම කුමාරයාත් මිථිලාවේ සීතා කුමරිය ගැනත් වෙනම ලියන්න තරම් කරැණු තියෙනනිසා ඒ දෙන්නා ගැන වැඩියමක් මෙතන ලියන්නේ නෑ. ඒ වෙනුවට රාමායණය ලියපු කෙනා ගැන සදහනක් කිරීම වටිනවා. රාමායණය ලියන්නේ “වාල්මිකී”, වාල්මිකී වෙන්න කලින් රත්නකාර. රතනකාර කැලේ අතරමන් වෙලා ඉද්දී  දඩයක්කාරයෙක් අරගෙන යනවා තමුන්ගේ හොරමුළට. එතැන් පටන් රතනකාර සොරමුළක දරැකමට හැදෙනව. අද කාලේ විදියට නම් වාල්මිකි හොරෙක් විදියට අතපොත් තියල ඉන්ටර්න්ශිප් එකක හෑන්ඩ්ස් ඔන් එක්ස්පීරියන්ස් ගන්න පොරක්. 


දවසක් මහාරිෂි නාරදව කොල්ලකන්න හදන රත්නකාරගේ ජිවිතේ බ්රහක්මරාශි වාල්මිකී ලෙස දෛවොපගත වෙනස්කමකට බඳුන් වෙනවා. ග්රහතාරකා එක්ක ජීවිතේ අහුමුළු හොයන කෙනෙක්ට මේ සිද්දිය වෙනමම පැත්තකින් පෙන්වන්නත් පුළුවන්. වාල්මිකී ගැනත් වෙනමම සදහන් කරන්න බොහෝ කරැණු කාරණා තියෙන නිසා දැනට මේ ඇති. ඒත් මෙතැනදී මේ අනුකතා පටලව ගත්තේ මනුශ්යයෙක් යම් තත්වයක ඉන්නවද ඒ තත්වයේ ඒ විදියට ඉන්න, හැසිරෙන්න හේතුපාදක වෙච්චි අපිට බැලු බැල්මට නොපෙනෙන බොහෝ කාරණා තියෙන්න පුළුවන් කියන එක අවධාරණය කරන්නයි. ඒ වගේමයි කෙනෙක්ගේ දියුණුවට ඇසුරැකරන අයත් ලොකුබලපෑමක් කරනබව පෙන්වන්නයි. කවුරැහරි ගැන දැනගන්න තියෙන ලේසිම ක්රමයක් තමයි යාළුවෝ කවුද කියලා බලන එක. එක ජාතියේ කුරැල්ලෝ එකට වහන නිසා යාළුවොන්ගෙන් අදාළ චරිතයා මොනවගේද කියලා අදහසක් ගන්න පුළුවන්. ඔය කොහොම වුනත්  මනුස්සයෙක්ගේ වත්මන් තත්වය ඉතා නරක වුවද ඔහුගේ අනාගත තත්වය විපර්යාසයකට බඳුන් විය හැකි බැවින් හොරෙකු, ගණිකාවක්, සල්ලාලයෙක්, බේබද්දෙක් වශයෙන් සමාජයේ ලඝුකරපු මිනිස්සු වුවද අවතක්සේරු කිරීම නුවනට එතරම් හොඳ නොමැති බවයි මගේ හැඟිම.


රාමා සිතා කතාව ඉන්දියාවේ ශතවර්ශ ගාණක් පුරාවට මිනිස්සු රසවිදින දේවත්වයෙන් පුදන මහා කාව්යයක්. ඒකේ හැටියට රාම සිය ආදරය වෙනුවෙන් ඕනෑම බලවතෙක් එක්ක වුනත් යුධ වදින වීරයෙක්. සීතා සිය සැමියා වෙනුවෙන්ම කැපවුන සැබැ ප්රේමයේ ප්රතිමූර්තිය. එතකොට රාවණා තමයි දුෂ්ඨයා. ඒත් රාමායණයේ කියන විදියටම මේ අයගේ පරමාදර්ශීගති තිබුනද? කාටවත්ම ආදරේ කියන තැනදී වැරදුනේ නැද්ද? මට හිතෙන්නේ මේ තුන්දෙනාටම කොතනකදි හරි වැරදුනා. ඒත් ඒ කොතනදීද කියලා බලන එක මට හිතෙන්නේ වටිනවා. මොකද ඉතිහාසයේ දෙස්දෙන වැරදි සමහර වෙලාවට ඇත්තටම වෙලා නෑ.


කෙටියෙන් කිව්වොත් වෙන මිනිහෙක්ගේ ගෑණියෙක් අරන් එන එක මහ ජරාවැඩක්, ඔව් ඉතින් රාවණත් කලේ ඒකනේ. ඒත් එහෙම අරගෙන ආවේ ඇයි කියලා ඇහුවම කියන්න බොහෝ අය හේතු සාධක සහිතව ඉතිහාසය ඉගෙන ගෙනත් නෑ.


මීනක්ශි එහෙමත් නැත්නම් සුපර්ණකා කියන්නේ රාවණාගේ නැගණිය. රාමායණයේ මුළු ඉතිහාසයේම ආදරය වරද්දගත්තු, රාවණා වගේම ඉතිහාසයේ වැරදි ප්රතිරෑපයක බිල්ලක් වෙච්චි තවත් එක ගැහැණියක්. කඩවසම් රාම දුටුමතින් ආදරය කරපු සුපර්ණකාව රාම ප්රතික්ශේප කරන්නේ සීතාට විතරක් කොටුකරපු ආදරය නිසා, ඒත් සුපර්ණකාව තමන්ගේ සහෝදරයා ලක්ශ්මන වෙතට යවන්නේ ඇයි කියන්න මට නම් තේරෙන්නේ නෑ. ලක්ශ්මනත් සුපර්ණකාව ප්රතික්ශේප කරනවා විතරක් නෙමේ ආපහු රාම වෙතටම එවනවා. මේ විදියට කීපවතාවක් දෙන්නා අතර දෝලණය වෙන කොට, සහෝදරයින් දෙන්නෙක් අතර විහිළුවක් වෙනකොට හැම ගැහැණියක්ම වගේම හිතට ආපු ආවේගය තවත් ගැහැණියක් වෙතට සුපර්ණකා මුදා හරිනව. ඒ සීතාට පහර දෙන්න තැත්කරල. මේක දකින ලක්ශ්මන සුපර්ණකාගේ කන්දෙකයි නාසයයි කපල දානව කියලයි ඉතිහාසයේ කියවෙන්නේ. අසරණ වෙන සුපර්ණකා ගිහින් නවතින්නේ තමන්ගේ අයියා ගාවට.රාවණ සීතා පැහැරගන්නේ තමන්ගේ නංගිට කරපු මදිපුංචිකම් වලට පලි ගන්නයි.



ලංකේශ්වර රාවණා මහා බලවතෙක්. එහෙම බලසම්පන්න අයියා කෙනෙක් තමන්ගේ නංගිට මෙහෙම දඩුවම් කරපු එකට නිකන් ඉන්නේ නෑනේ. තමන්ගේ සහොදරීට ආදරේ ඕනෑම අයිය කෙනෙක් වගේ රාවණාත් බැලුවේ කරපු වැඩේට පලිගන්න. අයෝධ්යාවෙන් සීතාව පැහැරගේන ආවාට රාවණා සීතාට අතවත් තියන්නේ නෑ. තමන්ගේ නැගණියට කරපු අසාදාරණේට ගන්න පුළුවන් හොදම පලිය ඒක වුනත් රාවණා සීතාට අතවත් තියන්නේ නෑ. තමන්ගේ ලෙයින් හැදිච්ච දුවලා අඹුකමට ගන්න, එක දවසකින් බිත්ති හතරකට කොටුකරලා ආදරේ පිරිසිදුබව රාගයෙන් කිලිටි කරන කොල්ලෝ කෙල්ලෝ ඉන්න අදවගේ කාලේක, ආපහු ගිහින් බැලුවම ඉතිහාසයේ එකතැනක රාවණාලත් හිටියා කියලා මතක තියාගන්න වටිනවා. 



ඕනම ශක්තිවන්ත පිරිමියෙක් වගේ රාවණාත් බලෙන් සීතා ගන්න බැලුවේ නෑ. ගැහැනියෙක්ගේ ආදරයක් ඇතිවෙන්නෙ මෙන්න මේ විදියටයි කියලා කොහේවත් ලියලා නෑ. ඒත් නියම පිරිමියෙක්ට ඒක දැනෙනවා, ඒකට කරන්න ඕනදේත් රාවණා කලා. එතකොට සීතා ගැන කියවීම කොහොමද? ඇයත් හැඟීම්, දැනීම් තිබුන ගැහැණියක්. ඒත් ඇය පතිව්රතාව රැක්කා, අදටත් පතිවෘත්තාවේ දෙවඟන ඇයයි.  දේවත්වයටත් පත්වුන ලක්ශ්මී දෙවඟන කියන්නේ සීතාට.


දැන් බලමු කතාවේ අවසානය, කෙටියෙන් මෙහෙම අහමු, ඊට පස්සේ?


ඉතින් ඊට පස්සේ රාමා රාවණා පරද්දලා, රාවණව මරණයට පත්කරනව. වීර චරිතයක් වෙලා සීතාව නැවත එක්කන් යනවා. 


පිරිසිදු ප්රේමයට හොඳ අවසානයක් නෑ කිව්වට ඔය තියෙන්නේ. අවසානයේ අවංක ආදරය ජය ලබනව. රාමා සීතා නැවතත් ආදරයෙන් එක් වෙනවා. ඒත් ඒක එහෙමයි කියල මටනම් හිතෙන්නේ නෑ. පිරිසිදු අව්යාජ ප්රේමයක පරික්ශා නෑ, එහෙම තියෙන තැනක තියෙන්නේ අවංක ප්රේමයක මළගමක සලකුණු විතරමයි.


එහෙම කියන්නේ ඇයි කියල ඉතිහාසය හේතුදක්වන්නෙ මේ විදියට, දෙවෙනි බිරින්දැ  දශරථ රජතුමාව රවටාගෙන  රාම රජවාසලින් පිටමන් කරද්දී, සිය පියාගේ සතුට උදෙසා රාම සහෝදරයත් එක්ක වනගත වෙද්දී, මිථිලා නුවර රජසැප විඳපු, දිනක් වත් දුක් නොවිදපු සීතා තම ස්වාමියා එක්ක එකතුවෙනව. ආදරය වෙනුවෙන් ගැහැණු තීරණගන්න දෙපාරක් හිතන්නේ නෑ. එදා පටන් සීතා කැපවුනේ සිය ස්වාමියා වෙනුවෙන්, සැප දැක්කම කොට්ට මාරැකරනවා වගේ මිනිස්සු මාරැ කරන අද කාලේ ගැහැණුන්ට සීතා කියන්නෙ අදහන්න වටින පරමාදර්ශ.


ඒ වුනාට රාවණා පරදවල ජයග්රාහීව අයෝද්යාවට එන රාම කරන්නේ මොකක්ද දන්නවද? පතිවත ඔප්පු කරන්න සීතාට ගින්නට පනින්න කියනවා. තමන්ගේ තාත්තගේ සතුට වෙනුවෙන් රජකම අතැරපු රාම, තමන්ගේ තීරණේට වචනයකින්වත් එපා කිව්වේ නැතිව, වණගතවෙලා හැම දුකක්ම දරාගෙන, තමා වෙනුවෙන් ජීවිතේම දන් දුන්න සීතා වෙනුවෙන් අවශ්යම මොහොතේ පෙනී ඉන්නේ නෑ. රාම සීතාව තනි කරන්නේ සීතාට රාම ඇවැසිම තැනදි. එතකොට කෝ අර මුලින් කියපු ආදරේ...


රාමායණයට අනුව තම පතිවත ඔප්පු කරන්න ගින්නට සීතා පනිද්දී, ගිනි දැල් නෙලුම් මල් බවට පත් වුනාලු. ගිනිදැල් නෙළුම් මල් වුනත් රාම සෑහීමකට පත් වුනාද? මිත්රවරැනි කියන්න තියෙන්නේ නෑ කියලයි.


එතකොටත් ගැබ් ගෙන හිටපු සීතාව වනවාසයට අරින රාම පසු කාළීනව තම නිවුන් දරැවන්ගේ කතාඅනුව සීතාට අයෝද්යාවට එන්න පණිවුඩ යැව්වත් සීතා ආපහු එන්නේ නෑ. මේ සුපර්ණකාව එපා කියපු, තමන්ට එක බිරිදක් පමණක් ඇතිය කියපු, ඒ බිරිදට පමණක් ආදරේ කරපු රාම නේද කියලත් සීතාට හිතෙන්න ඇති.  දේශපාළණික,  සමාජ පිලිගැනීම්,  රාජ්යත්වය සහ සැප සම්පත් ඉදිරියෙ ආදරේ සීමා ඉරි අදින්න මිනිස්සු හරි දක්ශයි.


රාමායනයට වීරයෙක් වුන රාම ආදරය ඉදිරියේ නිවටයෙක් වෙන්නේ මෙන්න මේ හිතුව නිසා… රාමත් එතැනදී ආදරය වරද්දාගන්නව…


මහා බලපරාක්රමයකින් යුක්ත වෙලත්, තනි වෙච්චි ගැහැණියකට අවශ්ය රැකවරණය දීලා ආදරෙන් රැකබලාගත්තු රාවණ වෙනුවට, ප්රේමයේ පාරිශුද්ධත්වය වෙනුවෙන් පරික්ශාවන්ට යොමු කරපු රාම වගේ මිනිහෙක්ට එක හිතින් බැදිලා හිටපු සීතා….,


මට හිතෙන්නේ ඇයටත් එක තැනකදි ආදරේ වැරදුනා……


එතකොට රාවණා…


රාවණව මම ගලපගන්නේ ඇතුලතින්..


කිසි දවසක තමන්ට අයිති වෙන්නේ නැති, අයිති කරගන්නත් බැරි ගැහැණියක් වෙනුවෙන් ඕනැම දෙයක් කරන්න, ඒ වෙනුවෙන් ඉතිහාසය පුරාවටම දුශ්ඨයෙක් වෙලා මිය ගියපු රාවණ ලෝකයට දුශ්ඨයෙක් වුන ආදරේ වැරදුනාට වැරදුන තැන ගලපගත්ත තවත් එක වීරයෙක්..


අපි ඇතුලෙත් ඉන්නවා ඒ වගේ රාවණා කෙනෙක්…


හිත ඇතුලේ අපිට අයිති වෙන්නේ නැති, අයිති කරගන්නත් බැරි ගැහැණියක් වෙනුවෙන් ඕනැම දෙයක් කරන්න, ඒ වෙනුවෙන් ඉතිහාසය පුරාවටම දුශ්ඨයෙක් වුන රාවණගේ අවතාරයක් ඉන්න අපි හැමෝටම ආදරේ කොහේදිහරි තැනකදි වැරදුනා..

..

.

.

ආ...මන්දෝදරීව අමතක වුනේ නෑ. සීතාත් මන්දෝදරීත් එකම කාසියක දෙපැත්ත වගේ.

..

.


© පසන්


, පර්ත්, 2015.

පින්තූර අන්තර්ජාළයේ Usha Narayana’s Book “Prem Purana”

Sunday, May 10, 2020

"ෆොර් ශැඩෝවින් / Foreshadowing”

ආනන්දයෙන් ප්රඥාවට..


තනිකමේ ඉන්නකොට කවියක් දෙකක් කුරැටු ගෑවට කවිය ගැන ප්රාමානික ඉගෙනීමක්වත් අධ්යනයක්වත් මට තිබුනේ නෑ. හැබැයි බොහොමයක් කවි ගෲප් වල කවි රස වින්දා. ෆේක් එකක් තිබ්බ කාලේ එහෙන් මෙහෙන් කමෙන්ට්ස්නුත් හල හල ගියා. ඔහොම ඉන්න කොට එකපාරටම කවි ලියන්න ඉගෙන ගන්න ඕන කියලා සිතිවිල්ලක් පහල වෙලා කවි ලියන වර්ක්ශොප් එකකට සෙට් වුනා. ඒකේ කරපු දේවල් මම පොතකට එකතු කරන්න හිතුවත් මේ නරකකාලේ ඒවා හැමෝටම බෙදාගන්න දාන්න හිතුවා. උඩ කිව්වා වගේ මම ලොකු කවියෙක් නෙමේ. අනික කවියෙක් වෙන්න කරන්න ඕන දේවල් ගැන කාළයකට කලින් උන්ඩියාත්, දනුශ්කත් එෆ්.බී එකේ ලියලා තිබ්බා නේ. නදීශ්ට එකපාරක් තරහත් ගිහින් හිටියේ විවරණයක් කරලා රැඩිකල් උන්නාන්සෙ කෙනෙකුට. ඉතින් මේක අංකුර කවියන්, අන්පබ්ලිශ්ඩ් ඕතර්ලට වැදගත් වෙයි කියලයි දාන්නේ. මෙතනම දාන්නේ ලියන්නන්ට වගේම මලවන අයත් මේකේ ඉන්න නිසාත් තිලිණ ලොක්කා වැඩේට "හා" කියපු නිසා. 

 

~ මේ "ෆොර් ශැඩෝවින්" ~


හුඟක් කවියෝ අවසානයට පෙර අවසානයේ වෙන දේ ගැන ඉඟියක් පානවා. හැබැයි එතනදී හොඳ කවියෙක් වෙන්නේ කුතුහලය අන්තිම දක්වාම පවත්වගෙන ගියොත් විතරයි. ඒ කියන්නේ සස්පෙන්ස් එක තියෙන්නේ ඩයලොග් එකේ, රියැක්ශන්ස් වල සහ සීනරි එකේ.


ප්රධාන වශයෙන් පහත් කරණු වලට අවධානය යොමු කරනවා.

1. අනාගතය / ඉදිරිය ගැන හැඟවෙන කාරණා.

2. ඒ හා බැදුන යෙදවීම් - සියුම් / සෘජු / අන්වර්ථ යෙදීම්.

3. අසාමාණ්ය කරැණු - පිටින් පෙනෙන අර්ථයට වඩා වෙනස් දේ.

4. කාළගුණය

5. මනෝභාවය

6. වටපිටාවේ හෝ දර්ශනයේ සිදුවන වෙනස්වීම්.

7. අදාල චරිතයේ ක්රියා හෝ ප්රතික්රියා.

8. අදාල චරිතයේ නිරීක්ශණ සහ එළිදරව් වීම්.

9. ඕනැම හොඳ කතාවක වගේ ගැටුම්.

10. කවියේ ප්රධාන අදහස / තේමාව.

11. පද ගැලපීම.

12. අවසාන අරමුණ.


තවත් රසවත් වෙන්න මේ විදියට යොදලද කියලත් බලනවා.

13. අවශ්යම මොහොතේ අවදාරනය කොට ඇත්ද කියලා

14. වේලාව / ටයිමින් - කලිනුත් නෙමෙයි / පරක්කු වෙලත් නෙමෙයි.

15. අදාල ප්රස්තුතයට කෙතරම් සාධාරණයක් කරලද,

16. එළිකිරීම කෙතරම් ගැලපේද යන වග.   


සිංහල කවි වල මම ඔය විදියට දැක්ක කෙනෙක් ගැනත් එහෙම ලිව්ව කවියක් ගැනත් තමයි මේ. මම ආසම කරන කවියෙක් තමයි.........හෆ්ෆා නම අමතක වුනානේ. හරියටම කිව්වොත් කාලෙකට කලින් අර එයා අතුරැදහන් කියලා ගොසිප් සයිට් එකක ගියේ. මතකද මන්දා, මතක කෙනෙක් ඉන්නවානම් පහලින් නම දාගෙන යන්න. කෙට්ටු හරිම ප්රසන්න පුද්ගලයා. වේදිකා නාට්යය කීපයකත්, ටෙලි නාට්යය කීපයකත් රඟපාපු ප්රතිභාපූර්ණ කළාකරැවෙක්, අවිවාහකයෙක් වගේම සුපිරි රසවතෙක්. මේකත් අහපු එකක් හරි කියවපු එකක් වගේ මතක ඉතින් අඩුපාඩු වෙනස්කම් තියේනම් හැමෝටම දැනගන්න දැනුවත්කිරීම අගේ කරනවා. ඔන්න කතාව මෙහෙමයි. 


කවි මඩුවකදී "විවාහවීමද හොඳද නැද්ද කියලා" කවි කියලා. මෙතුමා ඉඳලා තියෙන්නේ ප්රතිවාදී පිලේ, විවාහය හොඳම නෑ කියන ගොඩේ. හරිනේ ඒකනේ තනිකඩ. වෙලාව ආවම මෙහෙම කියලා..


 "තාවකාලික සැප විඳින මිනිසුන් වෙමු අප.

  එක ලිපකට කැප වෙලා මොකටද ..

  මිනිහෝ ගිණිතැප..

  

 ''ඉඩම් සින්නන්ක්කර සියක් මොකටද අක්කර

   සීයේ කොළ දික්කර

  අපට යාගත හැකිය මොක්පුර"


දැන්නම් ඉතින් සීයේ කොළ වලින් බැරිවෙයි. කෝකටත් ඉතින් දාහේ කොළ ටිකක් තියාගෙන හිටියොත් මොක්ශ්ය ලඟින්වත් ගිහින් එන්න බැරියැ..කවිය ගැන කිව්වොත්, මටනම් ඒ කවියා නියමෙට "ෆොර් ශැඩොවින්" කරලා කියලා හිතෙනවා. පද කිහිපයකින් ඉතාමත් හොඳින් කසාද නොබැන්දත් අවශ්යතා සපුරා ගැනීම ගැන සියුම්ව දක්වලා තියෙනවා.


ඉතින් ඉහත කිව්ව සියල්ලම නැතිවුනත් කිහිපයක් වුනත් හිතේ තියාගෙන ව්යංගයෙන් ලියන කවි වල තියෙන රසය මිනිස්සු ආදරෙන් වැලඳ ගනීවි. ඔය විදියට ගලපලා ඉහලින් තියෙන පින්තූරේ ගැන කවියක් ලියන්න. හොඳම කවියට අපි ගෞරව නාමයක් දෙන්න මම යෝජනා කරනවා. ඒ අතරටම මේ "ෆොර් ශැඩොවින්" අනුව ලියලා තියෙන සිංහල කවි තියේනම් පහලින් ලියාගෙන යන්න. 


ප.ලි -

මේක කවි සමාජෙක පේජ් එකකට ලියපු එකක්. ඒක නිසා අවසාන ටික ලොප් කලත් කමක් නෑ..


© පසන්, 2020

පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි..


Sunday, April 5, 2020

සංග්රාමයෙන් තොරවූ සෞභාග්යයක් වෙත්ද?




නුතන පරපුරේ චින්තකයන්ගේ ප්රහර්ශයට පත්වූ ප්රහර්ශයට ලක්කල මතයක් වූයේ "සංග්රාමිකව ලබාගත් කිසිවක් නැතයි" යන මාතෘකාවයි. සත්යවශයෙන්ම මෙය ගැඹුරින් විග්රහකොට අධ්යනය කල යුත්තාවූ කාළීන මාතෘකාවක් ලෙසට දැක්වීම මේ ලියමනේ අරමුණයි. කොරොනා උවදුර නිසා කලක් ඇසුරැකල පතපොත නැවත කියවීමේ දුර්ලභ භාග්යය උදාවීම කරනකොට පැරණි පද්යයන් වෙත යොමුවීම සිතට ඇතිකලේ මහත් සතුටකි එමෙන්ම ආශ්වාදයකි. ඒ කියවීම ලිවීමකට ගොණුකෙරැනේ  ඉතිහාසය, සාහිත්යය සහ කළාවන් දුශ්කර කාළයන් අතික්රමණය සඳහා උත්තේජනයක් සැපයීම වෙන නිසාමය.

අද දින කියවීමට ගත්තේ 1952දී විස්ටන් හ්යු ආඩන් (W.H Auden) විසින් රචිත "අකිලිස් ගේ පලිහ" නම්වූ කාව්යයයි “The Shield of Achilles”. ආඩන් කියවන්නන් බොහෝ ආදරයෙන් වැලඳගත්තේ ඔහුගේ විධිමාත්ර සියුම් නිපුණත්වයටත්, මහා වීරකාව්යක පුරාතන රණශූර සමාජයක් සහ විසිවන සියවසේදීත් සංග්රාමයන් නිසා විඳවන්නාවූ සමාජ සංස්ථාවන්ගේ අනූභූතීන් එකට සන්තතිකව වර්ණනනය කිරීම නිසාය. මෙහිදී වැදගත්වන කරැණ වන්නේ අප විග්රහ කරන්නේ ප්රචන්ඩත්වයයි, සැහැසිකම හා කෘරත්වයයි. එක් සමාජයකට පීඩනය, වේදනාව සහ මරණයයි. තවත් සමාජයකට විමුක්තිය, ගැලවීම සහ සුජාතකත්වයයි.

ආඩන් බොහෝවිට යුධ, සංග්රාමික මානසිකත්වය බැහැර කල අයෙක් ලෙස පොදු පිලිගැනීමක් තිබුනත් ඔහුගේ සමලිංගික රැචිය සහ ආගමික ගැටම්කාරීත්වය නිසා ඇතිවූ චිත්ත වික්ශෝපය නිසා පොදුවේ සංග්රාමයකින් පසුව තිබෙන්නාවූ සමාජ ආකෘතීන් වෙනස්වී නව පිරිවිතර ඇතිවීම ඔහු අගය කලබව මගේ හැඟීමයි.

මෙහි සඳහන් වන්නාවූ "පලිහ" හෝමර් විසින් රචිත ග්රීකයන්ගේ ඉලියඩ් කාව්යයේ දහ අටවන කොටසේ දක්වා ඇති පරිච්චේදයකි. මෙය වැදගත් වන්නේ පීටර් පෝල් රැබන්ස්, වැන් ඩයික්, වෙස්ට් වැනි ලොව සුපතල චිත්ර ශිල්පීන් මෙම කරැණ අරභයා කලාවූ චිත්ර නිර්මාණයන් ලොව පතල කළාකෘතීන් ලෙස ගෞරවාදරයට පත් වීම නිසාය. මෙයට ප්රස්තුත වන්නේ ට්රෝජන් හි රණශූර හෙක්ටර් විසින් පෙට්රොක්ලිස් මරණයට පත්කොට ඔහු විසින් පැලඳ සිටි අකිලිස් ගේ සන්නාහය පැලඳ රණබිමට ගොස් ග්රීකයන් හට අකිලිස් මියගිය බව දැක්වීමට ගත් ප්රයත්නයයි. මෙහිදී අකිලිස් සිය මව වන මුහුදට අධිපත් තීටස් දෙවඟනගෙන් තමා සඳහා වෙනත් සන්නාහයක් හිෆීස්ටස් නම්වූ සන්නාහයන් නිර්මාණය කරන්නාවු දෙවියන් වෙතින් ලබාදෙන ලෙසට ඉල්ලීම් කරයි. හිෆීස්ටස්ගේ කම්මලේ ගිනිඋදුන එට්නා යමහලේ පතුලේ ඇතිබවටත් ඔහුගේ කැඩපත අතීතය, වර්ථමානය සහ අනාගතය පිලිඹිඹු කරන බවටත් පුරාවෘතයේ සඳහන්ව ඇත.මෙහි යටි අදහස මෙසේද දැක්වෙයි සටන් ඇතිවන්නේ රජයක, සමූහයක හෝ ජනකණ්ඩායමක සුජාතභාවය, නීතිය ගැන ගැටළු ඇතිවිටය. එකම රටක නීති දෙකක්, රජයන් දෙකක් පවතින විට ගැටළු ඇතිවිය හැකිය. හිෆිස්ටස් විසිතුරැ ලෙස නිර්මාණය කල පලිහ තුල මංගලෝත්සවයන්, සංග්රහ, මඩමණ්ඩියක්, නර්ථනකරැවන්, අධිකරණශාලාවක් සහ යුධපිටියක් වශයෙන් දක්වා තිබුනි.එනයින් බලන කල සංග්රාමය වනාහි සමාජයක් තුලින් උපදවන ලද්දක්ය, එමෙන්ම එම සමාජය හැඩගස්වන්නාවූ අපුරැ සිද්ධිදාමයක ආරම්භයක්ය. යුද්ධය හා සාමය එකිනෙකට වෙලී , පැටලී සම්මිශ්රනය වී ඇත්තේ අපූරැ ආකාරයකටය. එය පවත්නාවූ යම් සමාජයක් නිර්වචනය කරයි එමෙන්ම එම සමාජ්යේ වටිනාකම් අන් අයට පැහැදිලිව පෙන්වා දෙයි. එසේවී නම් සංග්රාමයෙන් තොර සාමයක් නොමැත.

එංගලන්තයට එරෙහිව ඇමෙරිකාවේ නැගිටීමත්, ප්රංශ විප්ලවයත් රාජ්යයක නීත්යානුකූලභාවය සඳහා අවශ්යය වන්නේ යුධමය ජයග්රහණ බවට පැහැදිලිකොට ඇත. ජර්මානු දාර්ශණික හේගල්ට අනුව රාජ්යයක් ඇතිවන්නේ නීතිය කරන කොට නොව සංග්රාමයන් හේතුකොටගෙනය. එංගලන්තය යනු අදද ලිඛිත ව්යවස්තාවක් නොමැති රටකි.

මානව ඉතිහාසය හැදැරීමේදී ප්රකට වන්නාවූ කරැන නම් අප මුහුන දෙන සියළුම ගැටළු මේ ආකාරයෙන්ම හෝ සමානව පැරැන්නන් මුහුණ දී ඇතිබවයි. ඉතිහාසය හොඳින් ඉගෙනීමෙන්ම අපට ඒ ගැටළු සඳහා පැරැන්නන් මුහුණදුන් ආකාරය ඉගෙනීමටත් ඔවුන්ගේ අඩුපාඩු, අත්වැරදීම් නොකර සිටීමටත් අනුබලයක් ලබාදෙයි. 

සංග්රාමයන් හා යුධ ශිල්පයෙන් ලෝකයා හට අහිමිවූදේ බොහෝය එමෙන්ම එනිසා ලබාගත්දේද බොහෝය. මවිසින් වරක් එය ඉතා සංක්ශිප්තව වරක් ලිපියකින් දැක්වු අතර දෙවෙනි ලෝක සංග්රාමය නොවුයේ නම් හිට්ලර් සහ ඔහුගේ සහචරයින් දැනුදු යුදෙව්වන් අමානුශික අන්දමින් ඝාතනය කරනවා ඇත. ඇමෙරිකාවේ සිවිල් යුධයේ ජයග්රහන නොවීනම් දැනුදු වහළුන් වෙලදාම ජයටම සිදුවෙනවා ඇත. එසේනම් කලයුත්තේ ඉතිහාසයෙන් පාඩම් ඉගෙන යහපත් හෙටක් උදෙසා නිසි ක්රියාමාර්ග ගැනීමයි.

ඉතිහාසය උගත් බොහෝ හමුදා නායකයින් ඉතා ප්රශස්ත ලෙස සතුරාගේ ඊළඟ පියවර උපකල්පනය කලේය. නූතනයේ මේ සඳහා ඉතාම සුදුසු උදාහරණයක් ගෙනහැර මෙසේ දැක්විය හැකිය.

අද්මිරාල් චාර්ල්ස් (විලී) මූවර් යනු ඇමෙරිකානු නාවුක නිලදරයෙකි. ඇෆ්ගන් යුද සමයේ ඔහු බහරේන් රාජ්යයේ ඇමෙරිකානු පස්වන නාවුක බළඇණියට අණදුන්නේය. 9/11 ප්රහාරයෙන් පසුව ඇමෙරිකානුවන් අල්-කයිඩා ත්රස්තයන් හට ඇෆ්ගනිස්තානයේ උතුරේ මසාර්-ඊ-ශරිෆ් නගරයට පහරදෙනවිට ඔවුන් කාබුල් අගනුවරට පසුබැස්සේය. අද්මිරාල් විලී මුවර් ඔහුගේ අද්යනයන් අනුව එවකට ඔහු යටතේ සිටි ජෙනරල් ජේම්ස් මැටිස් හට පවසා ඇත්තේ අවුරැදු 500ක ඉතිහාසය තුල කිසිවෙකුත් කාබුල් නගරය රැක නොසිටි බවත් කාබුල් බිඳ වැටීමෙන් පසු ත්රස්තයන් ඔවුන්ගේ ආරක්ශිත කන්දහාර් කදුවෙතට පසුබසින බවත්ය. මෙහි දැක්වූ ජෙනරල් මැටිස් පසුව ඇමෙරිකානු මැරින් බලකායේ එකොලොස්වන අණදෙන්නාවූ අතර පසුව විසිහය වැනි ආරක්ශක ලේකම් ලෙස පත්විය. අද්මිරාල් විලී මුවර් පැවසූ පරිදිම කාබුල් බිඳ වැටිනි. ත්රස්තයන් කන්දහාර් දෙසට පසු බසිද්දී සැතපුම් 350ක් රට ඇතුලට ගොස් සිටි ඇමෙරිකානු භටයින් ඔවුනට පහරදිනි. 

කාර්තීජියානු හැනිබල් කැනේහිදී සිදුකල ආකාරයටම ඇමෙරිකානු හමුදා සිය යුධෝපක්රමයන් යොදාගති. ඉතිහාසයට අනුව ජයග්රාහකයින් ඒක පාර්ශ්විකව ලෙස යුධ ජයග්රහණ ගැන ලියා ඇත්තේය එමෙන්ම යුධ ජග්රහණ මත්තෙන් ලෝකයේ ගමන්මග යහපත් දිශානතියකට යොමුකිරීමද කර ඇත. මෙනයින් බලන කල යුධ සංග්රාමයන්ගෙන් තොර සාමයක් නැත. එය මානව සමාජ්යේ ප්රගමනය උදෙසා  වු  අත්යාවශ්ය නපුරකි.  

© පසන්, 2020
පින්තූර අන්තර්ජාලයෙනි