Friday, September 27, 2019

යථාර්තය, සත්යය සහ මායාව..



යුරෝපීය සුදු හම ත්රස්තවාදීන් නැත, ඇත්තේ කළු ත්රස්තයන් පමණි. 2019 වසරේ මාර්තු 15 දින, විසිඅට හැවිරිදි ඕස්ට්රේලියානු ජාතික බ්රෙන්ටන් හැරිසන් ටැරන්ට් නවසීලන්තයේ රිකාටන් හි "අල්-නූර් මුස්ලිම් දේවස්ථානයේ" සහ "ලින්වූඩ් ඉස්ලාම් මූලස්තානයේ" සිකුරාදා දින දේව මෙහෙයට පැමිනෙමින් සිටි මුස්ලිම් ජාතිකයින් 51 දෙනෙක් මරාදැමුවේය. මුලු මහත් ලෝකයක් පිළිකුලෙන් යුතුව නැරඹූ මෙම සමුළ ඝාතනය ෆේස් බුක් ඔස්සේ සජීවීව බෙදාහැරි ටැරන්ට් ගේ අරමුණ වූයේ බටහිර රටවල මුස්ලිම් ජනතාවට සුදූ ජාතිකයන්ගේ ශ්රේෂ්ඨත්වය විදහා පෑම සඳහා බව ඔහු පසුව දන්වා සිටියේය. මෙම ඝාතනයන්ට ප්රථම ටැරන්ට් විසින් රචිත පිටු 74 කින් සමන්විත "ග්රේට් රිප්ලේස්මන්ට්" ප්රකාශණයේ අරමුණු ලෙස සුදු ජාතිකයන්ගේ අධිපතීත්වය තහවුරැ කිරීමත් සාංක්රමණික එදිරි ප්රතිපත්තියක් ඇතිකිරීමත් දැක්වූ අතර නාසීන්ගේ කාළවර්ණ සූර්යයා සහ ඕඩින්ගේ කුරුසය සංකේත ලෙස දක්වා තිබිනි.

උත්ප්රාසයට කරැණ වන්නේ නවසීලන්ත අගමැති ජසින්ඩා ආර්ඩන් මෙම ඝාතනයන් හෙලාදුටුවද ඝාතන නඩුව ගොණුකෙරැවේ එක් ඝාතනයක් සඳහාත්, නවසීලන්ත ත්රස්ත මර්ධණ පණතින් පරිබාහිරව වීමත්ය. පසුව එය වෙනස් වුනද සුදු ජාතිකයන් ත්රස්තවාදීන් නොවන බවට ඇති පූර්ව නිගමණය මේ මගින්ද සනාථ වේ.

ත්රස්තවාදයේ ප්රාරම්භක අවස්ථාව ලෙස මහජනතාවට එරෙහි රජයේ ක්රියාවන් හඳුන්වා දී ඇත්තේ ප්රංශ විප්ලවයෙන් පසු 1789 වසරේදීය. ඉන්පසුව 19 වන සියවසේ ත්රස්තවාදය ලෙස යොදාගත්තේ දේශපාලනික වූ ඝාතනයන් දැක්වීමට වූවත් 1960 වර්ශයෙන් පසුව වගවිභාගයක් නැතිව සිදුවූ කැරළිකරැවන්ගේ ඝාතනයන් ත්රස්ත ක්රියාලෙස හුවා දැක්වීම විය. ත්රස්තවාදය ගැන රටවල් අතරද ජාත්යන්තර නීතියේද ඒකවාචක හැඳින්වීමක් නැත. එයට සාධාරණ හේතුව වන්නේද ත්රස්තවාදය යන වචනය සහ මූලිකවූ ප්රභවය සම්බන්දයෙන් තිබෙන්නාවූ පරස්පර මතයන් හා විග්රහයන්ය. ඒ අනුව එක රටක නිදහස වෙනුවෙන් සටන්වදින්නෙකු තවත් රටකට ත්රස්තවාදියෙක් ලෙස පෙනීයනු ඇති බැවිනි. එමෙන්ම ත්රස්තවාදය තුල රට වැසියා සහ රාජ්යයන් ඇතුලත් වීමද, ත්රස්තවාදයේ දේශපාළණ භූමිකාවද, ත්රස්තවාදයට ඉලක්කවන්නාවූ සාමාණ්යය ජනයා සහ පීඩාවේ තක්සේරැව සම්බන්ධයෙන්ද මූලික නිර්නායකයන් සහ ඒ පිලිබඳ එකඟතාවයන් රටවල් අතර ඇතිවී නැත. 

නවසීලන්තය සහ ඕස්ට්රේලියාව සිය ත්රස්ත මර්ධණ පනත් නියාමණය කෙරැවේ එංගලන්තෙයේ ත්රස්තපණත් අච්චුවට ප්රාකාරවය ඒ අනුව එහි මූලයන් ඇත්තේද 1970 බෙල්ෆාස්ට් නගරය කේන්ද්රගතකරගෙන වීම බැව් අප තේරැම් ගතයුතුය. එකළ මූළ පරමාර්ථය වූයේ අයර්ලන්ත දේශසීමා ගැටලුව දේශපාළණ ගැටළුවකින් තොරව ස්ථායී කිරීමයි ඒ සඳහා සාම්ප්රදායික නීති ප්රවේශයක අවශ්යයතාවය ඉස්මතු විය. මේ අතරට අයර්ලන්ත  ත්රස්තයන් සඳහා අභිචෝදනා කරන ලද්දේ ත්රස්තවාදය සාමාණ්ය මනුෂ්ය ඝාතන සහ චෝදනා යටතේ වීමයි. තැචර්ගේ ආණ්ඩුවේ උපාය වූයේ ආයුධ සන්නද්ධ අයිරිශ් සටන්කරැවන්ගේ නීත්යානුකූලත්වයත්, සුජාතභාවයත් ක්රමයෙන් නැතිකර හැරීමටත්, යුධ සිරකරැවන් ලෙස අයිරිශ් ජාතිකයන්ගේ නීතිමය ස්තාවරයක් අහිමිකිරීමත්ය. මෙහිදී හේග් සම්මුතීන්, ජිනීවා සම්මුතීන් සහ ජාත්යන්තර රතු කුරැස සංවිධානයේ නිර්නායකයන් අවලංගු කිරීමට වේදිකාවක් ලෙසටත් එකළ එංගලන්ත් ආණ්ඩුව මේ අවස්ථාව යොදාගත්තේය.

උතුරැ අයර්ලන්තයට සාමකාමී කාළයක් උදාවූ 1995 වසරේදී බර්වික් හි ආදිපාද ලොයිඩ් විසින් බ්රිතාන්යය පාර්ලිමේන්තුවට යෝජනා කරනු ලැබුවේ ත්රස්තවාදය සඳහා අභිප්රේරණය වන්නාවු හේතු ලෙස දේශපාළනික, සාමාජීය සහ දෘශ්ඨිවාදාත්මක පෙළඹවීම් ඇති බවත් ඒ අනුව නීති රෙකුලාසි සම්පාදනය විය යුතු බවත්ය. බ්රිතාන්යය පාර්ලිමේන්තුව මේ යෝජනා පිලිගත්මුත් සාමාජීය හේතු වෙනුවට ආගමික හේතු ඇතිබව පෙන්වා දෙමින් ඒය ඇතුලත් කලේය.

මේ අර්ථයෙන් බලන කල මෙල්බර්න් නගරය භීතියට පත්කල "ගාගසූලස් ගේ ක්රියා" ත්රස්තක්රියාවන් නොවේ. නමුත් මොහම්මඩ් කාලිෆ් ගේ ක්රියා ත්රස්තක්රියාවකි. ෆර්හාඩ් ජර්බොර් ගේ ක්රියා ත්රස්තක්රියාවකි. ඒනයින් බලන කල බ්රෙන්ටන් ටැරන්ට් ගේ මිනිස් ඝාතනයන්ද ත්රස්තක්රියා ගනයට ඇතුලත් වේ. ඕස්ට්රේලියානු සහ නව සීලන්ත නීතියේ ත්රස්තක්රියා කිරීමට පෙර නැවැත්වීම සඳහා නීති බලාත්මක වී තිබුනද බොහෝ විට ත්රස්ත ක්රියා සිදුවීමෙන් පසුව මාධ්යය හරහා විශාල භීතියක් මහජනයා තුල ජනිත කොට එම සිද්ධිය යටපත් කරනු විනා මනා විමර්ශනයක් හේතු සෙවීමක් කොට වැරදිකරැවන්ට දඬුවම් කිරීමක් නොකරයි. ලංකාව වැනි රටක ත්රස්තයන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කතාකරන මේ රටවල් තම රටේ නීති පද්ධතියේ විශේශිත විධිවිදාන යොදා මිනිසුන් යදමින් බැඳ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කරමින් ක්රියා කරයි.

මාධ්යය මගින්ද සුදු ජාතිකයන්හට දිව්යමය කරැණාවක් ආරෝපණය කිරීමට යත්නදරන අතර අනේක් සියළුම ජාතින් ප්රචන්ඩ්ත්වය ඩී.එන්.ඒ ප්රතිවලිතයේ දරාගෙන රැගෙන එනු ලබයි. ඉහත ඡායාරෑපයේද පැහැදිලිව දක්වා ඇත්තේද මේ සංසිද්ධියම වේ.

ලංකාවේද දැන් දැන් දේශපාළණික ප්රොපගැන්ඩාව හමුදාව, විනය, කොමිස්, බැංකු කැඩීම්, නපුන්සකයන්ගේ දඩාවතේ යෑම් සහ සල්ලාලයන්ගේ අල්ජ්ජී ක්රියා අතර දෝලණය වෙමින් ව්යාකූලත්වයේ කල්පිතයන්ගේ ආකර්ශණයන්, විකර්ශනයන් අතර ඉපිලෙනු දැකගත හැකිය. සුදුහම ත්රස්තවාදීන් සෙවනැලි අතර සිට මරණයේ භිතිය ගෙන එන්නාසේම මාධ්යසඟයෝද අකුරැ අතර සැඟවී නීතියේ දෙවඟනගේ සළුපිලිද, සත්යයේ කඩතුරාවද ඉරාදමන බව පැහැදිලි වනවිට නැවතත් හංසයාගේ ප්රෝඩාවට සිංහල ජාතිය ගොදුරැවී ඇතිබව පසක් වනවා නොඅනුමානය. මරේ ඩාලින් බේසිනයේ දූශණ, කංසා නීතිගතකිරීම්, ඉයුතනේශියා, යුධ අපරාධ, නීතියේ අවභාවිතය, පොලීසියේ කෲරත්වය, වර්ණභේදවාදය සහ දහසක් සැඟවුනු ගැටළු අතරේ දෝළණය වන ඕස්ට්රේලියානු දේශපාළණය කිසි විටෙක සුදු හමැතියෙකුගේ වරදක් ඇබෝ එකෙකුගේ නිවරදිභාවය උදෙසා හිලව් කලේ නැත. සුද්දාගේ අවකල් ක්රියා සියල්ල කල්ලාගේ මරණයෙන් වැසී ගියේය. අපි තවමත් සුද්දාගේ අපුල නීතියෙන් යුක්තියා හා සාධාරණත්වය හඹායන්නේ මිරිගුවක් පසුපස යන මෝඩ මුව රෑනක් සේය. පක්ශ දේශපාළණයෙන් තොර ජාතිකත්වයක් උදෙසා සිහළුන් එක්වන්නේ කවදාද???

© පසන්, පර්ත්, 2019.

පින්තූර අන්තර්ජාලයෙනි.





Friday, September 6, 2019

~~~ "සොනට් 129” ~~~



~~~ "සොනට් 129”  ~~~

ඉංග්රිසි සාහිත්යය වංශකතාවේ පතාකයින්ගේ නිර්මාණ කතාබහක් එක්ක අපේ සිකුරාදා දවස ගතවෙන්න ගත්තා. ආදරය, ශෘංගාරය සහ කාමරතිය එක්වෙච්චි තවත් රසබර, හරබර හෝරාකීපයක් ජීවිතේ එක්කම ගෙවිලාගියා. දේශපාළණයෙන් තොරව මීවිතෙන් තොරව ගෙවුන ඒ කාළය නම් අපතේ ගියවගක් මට හිතුනේ නෑ. 

අද සාහිත්යය සැඳැවක්, ශේක්ස්පියර්ගේ සොනට් 129,  මාර්වෙල්ගේ "ද ඩිෆිනිශන් ඔෆ් ලව්", කීට්ස් ගේ "ඔඩ් ඔන් මෙලන්කොලි", ඩෝසන් ගේ "විටයි සුමෝ බ්රේවිස්” (Vitae Summa Brevis), යීට්ස් ගේ "ඇන් අයිරිශ් එයාර්මන් ෆෝර් සීස් හිස් ඩෙත්" , කමින්ස් ගේ " යූ ශැල් අබව් ඕල් තින්ග්ස් බි ග්ලැඩ් ඇන්ඩ් යන්ග්", ස්ටීවන්ගේ "ද එම්පරර් ඔෆ් අයිස් ක්රීම්", මැක්නීස් ගේ "ද සන්ලයිට් ඔන් ද ගාර්ඩ්න්", ඕඩ්න්ගේ "ලේ යුවර් ස්ලීපින් හෙඩ්, මයි ලව්" කටපාඩමින් සහ ගූගල් කරලා බලාගෙන කියවන්න තරම් විසිරැනු, පැතිරැනු මතකයක් තියෙන මිතුරන් අතර ගැවසීමත් එක්තරා පිනක්. 

මගේ නම් මතකයන් ගැවසුනේ ඇමෙරිකන් පොයට් හාර්ට් ක්රේන් එක්ක. ක්රේන්ගේ කාව්යය/ පද්යයවල තිබුනේ ඇනෝමලි එකක්. ආක්යයනයේ පද ගැළපුම විලෝපිතයි. දෙවෙනි පදේට කලින් තවත් යමක් තියෙන්න ඕන ගැලපීමක් එන්න කියන අදහස මට බොහෝමයක් තැන්වල හිතුන දෙයක්. ඉතින් මේ ලෝකේ ඉන්න තේරැමක්ම නැති කවි ලියන කවියෙකුට වුනත්, තමන්ගේ තේරැමක් නැතිකවිවල ශබ්දරසය හෝ අකෘතිමය අලංකාරයවත් රැකගන්න ඕන කියලා හිතෙන්න ඕනනේ.. එහෙම හිතෙන්නෙත් නැති මොඩර්නිස්ට්, හයිලි ස්ට්යිලිස්ඩ්, ඇම්බිශස් ස්කෝප් එකකින් කියවන්නාට පිස්සු පීකුදු වෙන්න ලියන මට නම් ක්රේන් හොඳා.ඒ අතරට අර්ලි මොඩර්නිස්ට් එකේ එස්රා පවුන්ඩ්නුත් ඉඳහිට ඇඳිලා ආවා. තමන්ගේ විශාරද නිර්මාණයක් ගැන ඇතිවන අභිමානය ෆ්රොස්ට් ගේ "ද ඇක්ස් හෙල්ව්" වගේ නිර්මාණයක ගලපලා තිබුනට මටනම් එහෙමට සතුටුවෙන්න දෙයක් ක්රේන්ගේ තිබුනේ නෑ. ඒ වුනාට ක්රේන්ට මම කැමතියි.

සිංහල කවි සාහිත්යයේ බණ්ඩාර කේ. විජයතුංග අපේ මාතෘකාවට ලක්වුනා. ඇත්තටම කවියාගේ භාෂා භාවිතය, එලි වැට, එලිසමය, ශබ්ධ මාධූර්යය, අන්වය, සම්ප්රදායික කවි තුළ වාච්යාර්ථයට පිටිං ගිය ව්යාංගාර්ථ, කාව්ය අලංකරණ හා කාව්යයටම උචිත කාව්යමය භාෂාව සහ හයිකූ අපි විශාරද සංදර්භයකින් තොරවම නිදහසේ කතාකරා මොකද අපි චූල සම්ප්රදායේ උදවියනේ, බුකියේ වලිදාන, උස්තැන් දැක හැකිලෙන මිටිතැන් දැක පුප්පන අය අපි අතර නැතිනිසාත්, ස්වල්පයක් අතර සංසරනය වන අපේ අංකුර කවි අරටු බැහැපු ප්රවීනයොන්ගේ කවි වලට අලගු තියන්න බැරිවිත්තියත් අපි හොඳටම තේරැම් අරන් හිටිය නිසා. අපිත් ඉතින් මොකෝ රහත්වෙලායැ පොඩි සාදුලගේ කවි ගැනත් එහෙන් මෙහෙන් කියවුනේ ෆේස්බුක් එකේ කවියන්ගේ විප්රකාර දැකලා සසර දිග් වෙන එකත් කතාවෙචිචි නිසාතමයි. නාගොල්ලාගම කවි අතරට ජගා "ප්රොවර්බියල් බැල්ඩ්ස්" නුත් ගෙනල්ලා අතැරියා. ඇත්තටම බණ්ඩාර කේ. විජේතුංගත් පිටු පාලා ගිය පෙම්වතියක් අමතක කිරීමට නම වෙනස්කරගත් කෙනෙක්. බණ්ඩාර මුලින් හඳුන්වලා තිබුනේ ආනන්ද කේ. විජේතුංග යන නාමයෙනි.  සෙනරත් බණ්ඩාර ආනන්ද කුලතිලක විජේතුංග ඔහුගේ සම්පූර්ණ නම , ආනන්ද, බණ්ඩාර වුනේ ප්රේම පලහිලව්වක් නිසා කියලා තමයි මම සිළුමිණ පත්තරේ අතිරේකයක කියව්වේ. ප්රේමය නම් රාගයෙන් තොර සඳ එළිය සේ අචින්ත්යයි, කියලා නන්දා මාලිනී ගැයුවට අපේ කතාබහ ඇදිලා ගියේ මොහොතක සුවදෙන ලෞකිකවූ කාමයක් ගැන.

හැබැයි අපේ විවරණයට ලක්වුනේ ශේක්ස්පියර්ගේ සොනට් 129, ඒකත් ලස්සනට තේරැම් කරවලා ශාස්ත්රීය අගයක් එක් කලේ සෑමා, තට්ටේ හින්දා සිවුරක් අන්දලා බණට ඉදිරිපත් කරන්න පුලුවන් වුනාට ඇතුලේ ජාගර චිත්තයක් තියෙන සෑමා තමයි.

මේක බලාපොරොත්තු රහිත වෙච්චි පිරිමි හිතක තියෙන සංතාපයද? කාමතෘෂ්ණාවද? කියන එක පැහැදිලි නෑ. ඒකට හේතුවත් අනිත් පද්යයන්ගේ තිබෙන්නාවු පුද්ගලාබද්ධ ස්වභාවය නැතිනිසා. උදාහරණයකට ගත්තම “I” , “me”, “myself”, “thyself”, “thou” or “thy” කියන  පර්සනල් රිෆරන්ස් නැතිනිසා. මෙතනදී ශේක්ස්පියර්ගේ රාගික චිත්ත වික්ශෝපයද නැත්නම් අනියම් මෛවුන්දමකින් පස්සේ ඇතිවන සන්තාපයද කියලා නියම වශයෙන් විවරණයක් දෙන්න සෑමාට බැරි වෙනවා. සෑමා විතරක් නෙමේ ලොකේ කිසිම කෙනෙකුට බැරිව ඇති ශේක්ස්පියර්ටම ඇරෙන්න. එතනදී නාරි කේළ යුශ බින්දක් තොලගාගෙන ශේක්ස්පියර්ගේ සොනට් එකම එලු සඳස් ලකුණෙන් වර්ණ/මාත්රා එක්කරලා ප්ලුතයක් වගේ වරනගමු කියලා ජගා කිව්වේ සිකුරාදාට වයිල්ඩ් ටර්කි හනී ස්ටින්ග් එකක් ගහමු කියපු එක මතක් වෙලාද කොහේද. කොහොමත් ශේක්ස්පියර්ට ස්ත්රී පක්ශයේ අවධාණය තියෙන්න ඇති. අවුරැදු දහ අටේ ශේක්ස්පියර් අවුරැදු විසි හයේ ඈන් හැතවේ බැන්දට විවාහ ජීවිතේ සාර්ථක නැතිවගට ඉතිහාසඥයන් කියන්නේ ශේක්ස්පියර් වැඩි අවුරැදු ගානක් ලන්ඩන් වලත් ඈන් ස්ට්රැට්ෆර්ඩ් වලත් හිටපු නිසා වෙන්න පුළුවන්. 

Sonnet 129:  Th'expense of spirit in a waste of shame
  ~ BY WILLIAM SHAKESPEARE

Th' expense of spirit in a waste of shame 
Is lust in action; and till action, lust 
Is perjured, murd'rous, bloody, full of blame, 
Savage, extreme, rude, cruel, not to trust, 
Enjoyed no sooner but despisèd straight, 
Past reason hunted; and, no sooner had 
Past reason hated as a swallowed bait 
On purpose laid to make the taker mad; 
Mad in pursuit and in possession so, 
Had, having, and in quest to have, extreme; 
A bliss in proof and proved, a very woe; 
Before, a joy proposed; behind, a dream. 

    All this the world well knows; yet none knows well 
    To shun the heaven that leads men to this hell.


මේ 👆 තියෙන්නේ සොනට් 129, මේකේ පද බෙදීම වගේම විරාම ලකුණු බොහොම ලස්සණට ශේක්ස්පියර් යොදනවා උපරිම අලංකාරයක් එකතුකිරීමට.පළමු පද පේලියෙන්ම කියවෙන්නේ මෛවුන්දම නාස්තිකාර, නින්දිත ක්රියාවක් වශයෙන්, “Expense of spirit” එකෙන් එහෙම අර්ථයක් යෝජනා වෙන බව තමයි සෑමාගේ අදහස, මම නම් ඒකට එකඟ නොවුනත්, දෙවෙනියට අර්ථ දක්වපු “In waste of shame” කියන එකේ අහවර කරන ලද තේරැමට නම් එකඟ වුනා..තුන සහ හතර පද වල එන ( “Perjur’d, murd’rous, bloody, savage, extreme, rude, cruel” ) තරහව සහ මානසික ශක්තීන් පස්වෙනි පදයේ රාගිකව තාවකාලිකව ආශ්වාදයක් ලැබ පසුව හෑල්ලුවට ලක්කිරීමත් දැක්වෙනවා. “Despised once the chase is over” කාම තෘෂ්ණාව තාවකාලික උමතුබව ඇතිකරවයි (හයේ සිට නමය දක්වා වූ පද ) එය නිසා මිනිසෙකු සිහි විකල බවට පත්වීම සිදුවේ. ඒ මොහොතේ රාගයේ මිහිර, ඒ හා බැඳුනු ආශ්වාදය, කාමුක ප්රමෝදය විවාදයට ලක් කලනොහැකි දෙයක්, ගැටළුව ඇත්තේ මෝචනයෙන් පසුව ඇතිවන්නාවූ වරදකාරී හැඟීම්, උපවද්යයතාවය තුලයි. 
අවසාන දහතුන සහ දහහතර පදයෙන් දක්වන්නේ සියල්ලන් රාගයේ උණුසුමත්, පෙළඹවීමත් එය ප්රතිරොධය කිරීමට බාධාවත් නිසා ඇතිවන්නාවූ අභ්යන්තර අරගලය පරාජය වීම දැක්වීමටය. මිනිසුන් වශයෙන් සහ විශේශයෙන් පුරැශයන්ගේ තිබෙන්නාවූ අවේණික ලක්ශණයක්ද? නැතහොත් ශේක්ස්පියර්ගේ පුද්ගලානුබද්ද අත්දැකීමක්දැයි කීමට තරම් සාධක සොයාගතනොහැකි බව තමයි අපේ බහුතර එකඟවීම වුනේ.1585 සිට 1592 දක්වා කාළය ශේක්ස්පියර්ගේ නැතිවූ අවුරැදු ලෙස දැකිවීමට අන්තර් ජාළයේ සාක්ශී නම් බොහොමැයි... ඒ අතර තුර සිදුවූ අනුරාගික සබඳතා, පසුතැවීම්, වික්ශෝපයන් විලියම් ශේක්ස්පියර්ගේ සොනට් 129 මගින් සමාජගතකොට ඇතිබව අපි අවසන නිගමනයකට එළඹීයෙමු.

ප්රසංග නිවේදන කලාවේදී ද අපගේ සාකච්චා අතරට ඇතුලත් වූ, බණ්ඩාර හයිකු කාව්ය සම්ප්රදායය අනුගමනය කරමින් ගීතවලට ඉතාම කෙටි හැඳින්වීම් නිවේදන ඉදිරිපත් කල කෙනෙකි. වික්ටර් රත්නායකගේ ‘මාලිනියේ’ ගීතය ඔහු හඳුන්වා දෙන්නේ මෙසේය.

“පතිවත රකිනා කුල කුමරියන් ද ලොව ඇත.
ඇත...? අපි එසේ සිතමු”

ලෝඩ් චැම්බර්ලේන්ගේ අභ්යන්තර කවයේ සාමාජිකයෙකු වූ ශේක්ස්පියර්ද කාමයෙන් සන්තෘප්තව කල්ගෙවූ අයෙක් විය. ඔහුගේ බිරිඳ සමගද තුන්කොන් ප්රේමයක් තුබුනේය..
අපිද එසේ සිතමු...

ඒ අතර තුර රස විඳිමූ "සොනට් 129"

පසන්, පර්ත්, 2019.

පින්තූර අන්තර්ජාලයෙනි.